Komunikatë nga Departamenti amerikan i Shtetit
Për shumë vite, Rusia ka sajuar një sërë narrativash të rreme që ekosistemi i saj i dezinformimit dhe propagandës i injekton vazhdimisht në mjedisin global të informacionit. Këto tregime veprojnë si një shabllon, i cili i mundëson Kremlinit t’i rregullojë këto narrativa, me një konsistencë që është një shpërfillje e plotë për të vërtetën, pasi formon mjedisin e informacionit për të mbështetur qëllimet e tyre politike.
Ushtria ruse dhe entitetet e inteligjencës po angazhohen në këtë aktivitet në të gjithë ekosistemin e dezinformimit dhe propagandës ruse, për të përfshirë operacionet malinje të mediave sociale, përdorimin e mediave të hapura dhe të fshehta në internet, injektimin e dezinformatave në programet televizive dhe radiofonike, organizimin e konferencave të dizajnuara. për të ndikuar te të pranishmit që të besojnë rrejshëm se Ukraina, jo Rusia, është fajtore për tensionet e rritura në rajon, dhe shfrytëzimin e operacioneve kibernetike për të prishur mediat dhe kryerjen e operacioneve hauese.
Departamenti amerikan i Shtetit, në një raport, ka renditur pesë tema kryesore të dezinformatave ruse të përsëritura që Kremlini po i rregullon aktualisht në një përpjekje për të mbushur mjedisin e informacionit me narrativa të rreme rreth veprimeve të tij në Ukrainë.
Tema # 1: “Rusia është një viktimë e pafajshme”
Zyrtarët e qeverisë ruse e portretizojnë në mënyrë të rreme Rusinë si një viktimë të përhershme dhe veprimet e saj agresive si një përgjigje të detyruar ndaj veprimeve të supozuara të Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve e partnerëve tanë demokratikë. Për t’i çuar më tej këto pretendime, Rusia i drejtohet një prej etiketave të saj të preferuara për të tentuar të kundërpërgjigjet që e ka quajtur si “Rusofobia”. Pas pushtimit të Ukrainës në vitin 2014, qeveria ruse dhe dezinformatat e kontrolluara nga shteti filluan të akuzojnë këdo që vë në dyshim veprimet e Rusisë si rusofobë apo ksenofobë.
Për shembull, Rusia pretendon se reagimi negativ i komunitetit ndërkombëtar ndaj pushtimit të një vendi të pavarur ishte thjesht sepse njerëzit kishin frikë dhe e urrenin Rusinë. Sipas grafikut të mëposhtëm, Rusofobia nuk ishte një çështje shqetësuese për Ministrinë e Jashtme Ruse apo dezinformatat e financuara nga shteti derisa ushtria ruse pushtoi Ukrainën. Pretendimet për “rusofobinë” vazhdojnë në një sërë temash dhe përdoren sa herë që qeveria ruse dëshiron të luajë viktimën, kur është në të vërtetë agresori.
https://web.archive.org/web/20211227152745/https://medium.com/dfrlab/putinatwar-how-russia-weaponized-russophobia-40a3723d26d4
Tema #2: Revizionizmi Historik
Kur historia nuk përputhet me objektivat politike të Kremlinit, zyrtarët e qeverisë ruse dhe zërat e tyre përfaqësues mohojnë ngjarjet historike ose shtrembërojnë narrativat historike në përpjekje për ta hedhur Rusinë në një dritë më të favorshme dhe për t’i shërbyer agjendës së saj të brendshme dhe gjeopolitike. Për shembull, pakti i mossulmimit i vitit 1939 midis Bashkimit Sovjetik dhe Gjermanisë naziste, i njohur gjithashtu si Pakti Molotov-Ribbentrop, i cili ndihmoi në përshpejtimin e Luftës së Dytë Botërore, është politikisht i papërshtatshëm për regjimin e Putinit. Në vitin 2020, në një përpjekje për të minimizuar dhe racionalizuar vendimin e Stalinit për t’u lidhur me Hitlerin, Putin publikoi një version të shtrembëruar të fillimit të Luftës së Dytë Botërore, duke minimizuar rolin sovjetik dhe duke e zhvendosur fajin për luftën te vendet e tjera. Rusia shpesh shkon tutje me këso strategji duke i etiketuar ata që nuk pajtohen me versionin e saj të shtrembër të historisë si nazistë ose simpatizues nazizmit.
Kremlini gjithashtu e zbaton këtë formulë për historinë e shtetësisë së Ukrainës, sjelljen e NATO-s gjatë rënies së Bashkimit Sovjetik, sistemin e saj të burgjeve GULAG, urinë në Ukrainë të njohur si Holodomor dhe shumë ngjarje të tjera ku veprimet historike të Kremlinit nuk i shërbejnë aktualitetit të tij e synimeve politike.
Tema #3: “Fundi i qytetërimit perëndimor është i afërt”
Rusia shtyn pretendimin e rremë se qytetërimi perëndimor është në kolaps dhe është larguar nga “vlerat tradicionale”, sepse ata punojnë për të garantuar sigurinë dhe barazinë e njerëzve LGBTQI+ dhe promovon koncepte të tilla si barazia femërore dhe multikulturalizmi. Shkatërrimi i qytetërimit perëndimor është një nga metodat më të vjetra të dezinformimit të Rusisë, me pretendimet e “perëndimit në kalbje” të dokumentuara që nga shekulli i 19-të.
Ky tregim dezinformues i bazuar në “vlera” ngjall koncepte të keqpërcaktuara, duke përfshirë “traditën”, “vlerat familjare” dhe “shpirtërore”. Rusia argumenton se është bastion i të ashtuquajturave “vlera tradicionale” dhe role gjinore dhe shërben si një kundërpeshë morale ndaj “dekadencës” së Shteteve të Bashkuara dhe vendeve perëndimore. Për shembull, presidenti Putin ka pohuar se Perëndimi praktikisht i ka anuluar konceptet e “nënës” dhe “babait” dhe në vend të kësaj i ka zëvendësuar me “prindin 1 dhe 2”, ndërsa Ministri i Jashtëm Lavrov shkroi se studentët perëndimorë “mësojnë në shkollë se Jezusi Krishti ishte biseksual”.
Tema #4: “Lëvizjet popullore janë “revolucione me ngjyra” të sponsorizuara nga SHBA”
Kremlini e ka të vështirë të pranojë që të gjithë individët duhet të kenë të drejtën e njeriut për lirinë e shprehjes dhe se qeveria duhet të jetë përgjegjëse ndaj popullit të saj. Rusia ka akuzuar Shtetet e Bashkuara për nxitjen e kryengritjeve ose për komplot të “revolucioneve me ngjyra” në Gjeorgji, Kazakistan, Republikën e Kirgistanit, Moldavi, Ukrainë dhe në të gjithë Lindjen e Mesme dhe Afrikë. Nëse një lëvizje popullore është pro-demokracisë dhe reformës dhe nuk konsiderohet se është në interesat gjeopolitike të Rusisë, Kremlini shpesh do të sulmojë legjitimitetin e saj dhe do të pretendojë se Shtetet e Bashkuara janë fshehurazi pas saj. Këto akuza të pabaza shpesh synojnë organizatat e shoqërisë civile vendase dhe ndërkombëtare, si dhe mediat e pavarura që ekspozojnë abuzimet e të drejtave të njeriut dhe korrupsionin. Kremlini kërkon të mohojë se njerëzit në vendet fqinje mund të kenë liri, dinjitet dhe aspirata të pavarura për të mbrojtur veten e tyre, ashtu siç i mohon këto cilësi popullit të Rusisë.
Tema #5: Realiteti është çfarëdo që Kremlini dëshiron të jetë
Kremlini shpesh përpiqet të krijojë realitete të shumta false dhe të fusë konfuzione në mjedisin e informacionit kur e vërteta nuk është në interesin e tij. Këso paqartësi të qëllimshme, zyrtarët rusë i bëjnë duke paraqitur argumente të krijuara për t’u përpjekur të largojnë fajin nga roli i qeverisë ruse, edhe nëse disa nga tregimet kundërshtojnë njëra-tjetrën. Megjithatë, me kalimin e kohës, paraqitja e tregimeve të shumta kontradiktore mund të bëhet vetë një teknikë që synon të gjenerojë konfuzion dhe të dekurajojë përgjigjen. Elementë të tjerë në ekosistemin e dezinformimit dhe propagandës së Rusisë, si abuzimi me dezinformatat e financuara nga shteti dhe mediat sociale të armatosura, ndihmojnë në nxitjen e narrativave të shumta false.
Ishte e qartë për botën, për shembull, se Rusia tentoi të vriste ish-oficerin e inteligjencës ushtarake ruse Sergei Skripal dhe vajzën e tij Yulia me agjentin nervor Novichok në Salisbury, Angli, më 4 mars 2018. Në katër javët pas atij incidenti, Mediat ruse të financuara dhe të drejtuara nga shteti RT dhe Sputnik shpërndanë 138 tregime të veçanta dhe kontradiktore përmes 735 artikujve, sipas Institutit të Politikave në King’s College në Londër.
Rusia ka përdorur të njëjtën teknikë të vërshimit të hapësirës së informacionit me shumë pretendime të rreme pas ngjarjeve të tjera, të tilla si rrëzimi i fluturimit 17 të Malaysian Airlines, dhe pushtimi i Rusisë në vitin 2008 dhe pushtimi i vazhdueshëm i Gjeorgjisë, për të shkëputur bisedat nga roli i tyre në ngjarje. Përsëri, qëllimi është të ngatërrojë dhe shpërqendrojë të tjerët dhe të manipulojë të vërtetën për t’iu përshtatur interesave të Kremlinit.
